Ganse ‘TV-formats’ zijn gebaseerd op slechts één, simpel principe. Aflevering na aflevering, seizoenen na elkaar. Het concept van misverstanden lijkt onuitputtelijk aan de kant van de producenten, en de honger ernaar onverzadigbaar, aan de kant van de kijkers.

De mechaniek van een misverstand is eenvoudig. Wat iemand denkt te begrijpen, is niet datgene wat de andere partij probeerde over te brengen. Soms op basis van een zogenaamde ‘double entendre’, of andere misverstand-boosters.

Op een bepaald moment is een misverstand grappig, totdat het je zelf overkomt. Als toeschouwer wordt je alsmaar meer gefrustreerd omdat, nu ja, het allemaal een groot misverstand is.

Realiteit overstijgt fictie. Altijd.

Elke dag opnieuw worden grote misverstanden in het leven geroepen. Nog grotere misverstanden dan diegene die we zien op TV. Vroeg of laat zijn we allemaal wel eens slachtoffer van een misverstand.

Human resources departementen vormen daarin geen uitzondering.
Wanneer bedrijven en hun HR-departementen het potentieel voor misverstanden terugschroeven, kunnen ze heel wat drama vermijden. Drama dat trouwens op TV veel grappiger is dan in het echt.

Een goed begin is een gemeenschappelijke taal. Terminologie, zelfs een raamwerk om discussies rond te voeren. Zonder een gemeenschappelijke taal en begrip, is het volgende misverstand nooit veraf.