Ooit blikken we terug op deze periode met onbegrip. We zullen niet kunnen begrijpen waarom we zoveel depressies hebben gedoogd, of erger nog, in de hand hebben gewerkt. Wanneer de levenskwaliteit dermate hoog is, steunend op welvaart, gezondheid en tal van aspecten die de maatschappij vooruit stuwen, is een hoog aantal depressies des te schrijnender.

Frank Vander Sijpe, Director HR Research bij Securex, zei onlangs: “ik denk dat veel mensen nog liever een depressie riskeren door in hun job te blijven hangen, dan de stap naar iets anders te zetten.” Dat is ernstig, zonder meer. Onontkomelijk leed veroorzaakt trauma, wat op haar beurt een depressie teweeg kan brengen. Een moeilijk te ontwijken depressie, in dat geval. Echter, een depressie, als gevolg van onze carrière is ronduit triest. Mentaal sado-masochisme, als het ware. De combinatie van vrije wil en zelfbeschikking maakt ons, over het algemeen, slechte regisseurs van onze eigen loopbanen.

We worden professioneel ongelukkig wanneer het werk niet goed (meer) aansluit bij wie we zijn als persoon. Onze authenticiteit komt dan in het gedrang. Kunnen zijn wie je bent (op je werk), dat verdient iedereen. Toch? Wanneer de manier waarop we job-inhoudelijk graag werken, en de manier waarop we in team, met interne- en externe klanten willen samenwerken, tegen onze voorkeuren indruisen, worden we ongelukkig.

Tijd om job-inhoudelijke werkwaarden aan de ene kant, en teamrol verwachtingen aan de andere kant in kaart te brengen. Dit voor zowel mensen als jobs. Die inzichten kunnen ingezet worden om op de cruciale vraag te beantwoorden. Past deze job écht bij mij?

Contacteer ons vandaag nog.